Przekładnia wykorzystywana w układzie przeniesienia napędu do konwersji siły napędowej z podłużnie umieszczonego wału napędowego na poprzecznie umieszczone względem niego półosie wprawiające w ruch koła. Jednocześnie przekładnia główna uczestniczy także w zmianie przełożenia pomiędzy wałem napędowym a półosiami pojazdu (zwiększenie siły napędowej na kołach, czyli momentu obrotowego, przy jednoczesnym zmniejszeniu ich prędkości obrotowej względem wału napędowego). W zależności od typu zazębiania się kół zębatych rozróżnia się przekładnie główne kątowe (oś wzdłużna wału korbowego silnika ustawiona prostopadle do osi napędzanej) i czołowe (obie osie obrotu leżą w jednej płaszczyźnie, stosowane w pojazdach przednionapędowych).